Το πρωτότυπο «NECAR 1» της Mercedes-Benz παρουσιάστηκε το 1994 kai βασίζονταν στο ελαφρύ επαγγελματικό ΜΒ 100 της εταιρείας.

«Επέτειος» για τα fuel cell οχήματα της Mercedes

Το μέλλον των ηλεκτροκίνητων οχημάτων με fuel cells για τη Mercedes-Benz ξεκίνησε… μια 25ετία πριν, με την παρουσίαση του πρώτου πρωτότυπου ερευνητικού οχήματος «NECAR».

Η ονομασία «NECAR» που η Mercedes-Benz έδωσε στο πρώτο ηλεκτροκίνητο όχημα της που βασίζονταν στην τεχνολογία των κυψελών καυσίμου (fuel cell) με καύσιμο το υδρογόνο, για την παραγωγή της απαιτούμενης ενέργειας, προέρχεται από τα αρχικά των λέξεων «New Electric Car».
Σε γενικές γραμμές, η λειτουργία του συστήματος fuel cells είναι αρκετά απλή καθώς βασίζεται στην ηλεκτροχημική μετατροπή του καυσίμου (υδρογόνο) σε ηλεκτρική ενέργεια, με το μόνο παράγωγο της εν λόγω διαδικασίας (ρύποι) να είναι το… νερό (H₂O).
Όπως προαναφέραμε και στο εισαγωγικό, η Daimler –Benz AG παρουσίασε στους εκπροσώπους του διεθνούς Τύπου το πρώτο πρωτότυπο όχημα της στις εγκαταστάσεις της στο Ulm (Γερμανία), στις 13 Απριλίου του 1994.
To «NECAR 1», όπως ονομάστηκε λίγο αργότερα, βασίζονταν στο ελαφρύ επαγγελματικό Mercedes-Benz MB 100 και ήδη είχε πραγματοποιήσει δεκάδες χιλιάδες χιλιόμετρα σε δοκιμές προκειμένου να διασφαλιστεί τη αξιοπιστία και η αποδοτικότητα της νέας αυτής τεχνολογίας, από τον Δεκέμβριο του 1993.
Το εν λόγω όχημα είχε αυτονομία 130 χλμ. χάρη στη μονή δεξαμενή υδρογόνου που διέθετε ενώ, μπορούσε να αναπτύξει ταχύτητες έως και 90 χλμ./ώρα χάρη στον ηλεκτροκινητήρα των 41 ίππων (30kW) με τον οποίο εφοδιαζόταν.
Φανταστείτε πως η έκδοση «F-Cell» της Mercedes-Benz GLC που παρουσιάστηκε 23 έτη αργότερα (Σεπτέμβριος 2017) στον Διεθνή Έκθεση Αυτοκινήτου της Φρανκφούρτης (ΙΑΑ) και ξεκίνησε την εμπορική της πορεία τη 13^η Νοεμβρίου του 2018, έχει να επιδείξει μέση κατανάλωση υδρογόνου της τάξης των 0,34kg/100χλμ., μηδενικές εκπομπές ρύπων (0 g/km) καθώς και μέση κατανάλωση ηλεκτρικού φορτίου της τάξης των 13,7 kWh/100χλμ., με τη μέγιστη αυτονομία της να ανέρχεται στα 450 χλμ.!
Το δεύτερο στάδιο των σχετικών ερευνών της Mercedes-Benz δεν άργησε να προκύψει καθώς, κατά τη διάρκεια του 1996 παρουσιάστηκε το πρωτότυπο «NECAR 2» που βασίζονταν στη V-Class. Με μέγιστη ισχύ 61 ίππων, μέγιστη ταχύτητα 110 χλμ./ώρα και αυτονομία 250 χλμ., το εν λόγω πρωτότυπο όχημα έφερε τις δεξαμενές υδρογόνου στην οροφή του, προκειμένου να διασφαλίζεται επαρκής χώρος στο εσωτερικό του για τη μεταφορά έως και έξι επιβατών.
Μέσα στο 1997, η εταιρεία παρουσίασε το «NECAR 3» που πλέον βασίζονταν στην A-Class. Το εν λόγω όχημα είναι –επίσης- μέγιστη ισχύ 61 ίππων (45kW), μέγιστη ταχύτητα 120 χλμ./ώρα και μέγιστη αυτονομία της τάξης των 400 χλμ. και ως καύσιμο απαιτούσε τη χρήση μεθανόλης, με το υδρογόνο να παράγεται για πρώτη φορά επί του οχήματος μέσω ενός ειδικού μετατροπέα.
Το «NECAR 4» που παρουσιάστηκε το 1999, είχε επίσης ως βάση την A-Class και η μέγιστη ισχύς του ηλεκτροκινητήρα του ανέρχονταν στους 75 ίππους (55kW), μπορούσε να αναπτύξει ταχύτητες έως και 145 χλμ./ώρα και η μέγιστη αυτονομία του ήταν της τάξης των 450 χλμ.
Με δυνατότητα μεταφοράς έως και πέντε επιβατών (και των αποσκευών τους), το εν λόγω πρωτότυπο έκανε πλέον χρήση υδρογόνου (σε υγρή μορφή) που αποθηκεύονταν σε μια κυλινδρική δεξαμενή στο πίσω μέρος του οχήματος ενώ, από το 2000 ως το 2003 συνεχίστηκαν οι δοκιμές εξέλιξης του –αμέσως επόμενου- πρωτότυπου οχήματος, «NECAR 4a» (a= advanced), που έφερε τρεις δεξαμενές υδρογόνου (υπό πίεση) στο πίσω μέρος του αμαξώματος του.
Μέσα στο 2000, η Mercedes-Benz παρουσίασε το «NECAR 5» με ισχύ 75 ίππων (55kW), μέγιστη ταχύτητα 145 χλμ./ώρα και αυτονομία έως και 400 χλμ. που όπως και το NECAR 3, εφοδιάζονταν με ειδικό σύστημα παραγωγής υδρογόνου. Το συνολικό μέγεθος και βάρος του συστήματος κυψελών καυσίμου (fuel cell) ήταν σημαντικά μειωμένα, με αποτέλεσμα να μπορούν να φιλοξενηθούν με άνεση στο αμάξωμα (δάπεδο) της A-Class.
Πέραν όλων των παραπάνω, αξίζει να αναφερθούμε και στην παρουσίαση του πρωτότυπου αστικού λεωφορείου «NEBUS O 405 N», του πρώτου «New Electric Bus» της Mercedes-Benz, κατά τη διάρκεια του 1997, που ουσιαστικά σηματοδότησε την έναρξη της χρήσης των fuel cells για την εταιρεία στον κλάδο των βαρέων επαγγελματικών οχημάτων.
Το εν λόγω όχημα έφερε επτά συνολικά αλουμινένιες δεξαμενές υδρογόνου (με εσωτερική επίστρωση fiberglass (υαλοβάμβακας) στην οροφή του, που διασφάλιζαν μέγιστη αυτονομία 250 χλμ.
Κατά τη διάρκεια του 2003, τα πρώτα 30 αστικά λεωφορεία της εταιρείας ξεκίνησαν τις διαδρομές τους σε διάφορες ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις, εφοδιασμένα με ηλεκτροκινητήρες ισχύος 204 ίππων (150kW) ενώ, από το 2001, η Mercedes-Benz έχει εξελίξει μια σχετική έκδοση του Sprinter με ισχύ 75 ίππων (55kW), μέγιστη ταχύτητα 120 χλμ./ώρα και αυτονομία έως και 150 χλμ., προκειμένου να επιδείξει τη χρήση της εν λόγω τεχνολογίας στον κλάδο των ελαφρών επαγγελματικών οχημάτων της.