Στην πράξη τώρα, χρησιμοποιώντας το «Hybrid mοde», o συγκεκριμένος συνδυασμός λειτουργεί αρμονικά, σε σημείο που δύσκολα αντιλαμβάνεσαι ηχητικά ποιο από τα δύο (ή και τα δύο) μοτέρ λειτουργεί/ούν. Παίζει το ρόλο της και η καλή ηχομόνωση, όπως και ο πολιτισμένος χαρακτήρας του βενζινοκινητήρα. Ψηλά και σε απότομες επιταχύνσεις θα αποκαλυφθεί η φύση του, από τη χαρακτηριστική χροιά των τριών κυλίνδρων, ωστόσο δεν το λες ενοχλητικό επΆ ουδενί.

Το σύνολο συμπληρώνεται εύστοχα από το αυτόματο κιβώτιο διπλού συμπλέκτη, το οποίο συνεισφέρει στα πολιτισμένα χαρακτηριστικά του συνόλου, με τις απαλές αλλαγές των σχέσεων. Εκεί στον επιλογέα (προτιμούμε τον δερμάτινο της βασικής και όχι τον κρυστάλλινο της Inscription που δοκιμάσαμε) επιλέγοντας τη θέση «Β» πετυχαίνετε ανάκτηση ενέργειας, όταν αφήνετε το γκάζι, φορτίζοντας την μπαταρία, όπως φυσικά και με το φρενάρισμα. Από εκεί και πέρα, με 262 ίππους και 445 Nm ροπής το XC40 επιταχύνει απολαυστικά, κάτι που επιβεβαίωσαν και οι μετρήσεις μας: 7,9 δλ. για το 0-100 χλμ./ώρα, ενώ αντίστοιχα πολύ καλές ήταν και οι κρίσιμες ρεπρίζ, με το 60-100 και 80-100 χλμ./ώρα να επιτυγχάνονται σε 3,9 και 5,0 δλ..

Αντίθετα δε μπορούμε να πούμε πως είμαστε ικανοποιημένοι και από την κατανάλωση, η οποία κυμάνθηκε γύρω στα 7,8 λτ./100 χλμ., λίγο πιο ψηλά από αντίστοιχα μοντέλα της κατηγορίας.